In Illuminate Illusion dreigt het illusiontenduo Devlin & Jodie Dean na jaren van succes en voorspoed voorgoed van elkaar vervreemd te raken. Terwijl vuurwerkfonteinen verbluffend exploderen en kettingzagen verraderlijk zwieren, vliegen realiteit en fictie zowel vóór als achter de schermen rakelings langs elkaar. Het duo belandt in een onvermijdelijk conflict vol van leugens en eerlijke confessies. Waar wordt de werkelijkheid bewust verborgen en wanneer openlijk onthuld?
Via het eeuwenoude sprookje ‘de nieuwe kleren van de keizer’ ontstond bij ons makers (Sweder de Sitter & Julie Boellaard) een gedeelde fascinatie voor ‘leugens’ en ‘waarheid’. Na een grondig vooronderzoek werden deze begrippen geherdefinieerd op basis van filosofische literatuur en persoonlijke interviews rondom eigen ‘liegervaringen’. Via een uitgebreide personagestudie ontstonden Devlin en Jodie Dean, die met hun problematiek ook de verschillende zienswijzen van de makers illustreren.
-------------------
Daarnaast speel en maak ik met mijn klas de afstudeervoorstelling SCHAAM, onder regie van Mara van Vlijmen. SCHAAM is een montagevoorstelling over schaamte, waarin wij de emotie schaamte, eigen schaamteverhalen, maar ook die van anderen onder de loep nemen.
Artist statement
Mijn naam is Julie Boellaard, ik ben geboren in Gaborone (Botswana), verhuisde daarna naar Den Haag en zat vanaf jongs af aan op Jeugdtheaterschool Rabarber. Na het gymnasium ging ik Theaterwetenschap studeren aan de UvA, terwijl ik het Talent Traject bij Theater Rotterdam volgde en daarna speelde en maakte bij Stichting Likeminds. In 2018 begon ik aan de Acteursopleiding van de HKU. Tijdens deze opleiding speelde ik in verschillende studentenfilms van de Filmacademie.
Vorig seizoen speelde ik als stage de muzikale jeugdvoorstelling HOOG bij het NUT (Nieuw Utrechts Toneel). Dit seizoen liep stage ik bij de Toneelmakerij en repeteerde ik voor de voorstelling ‘Txt me when you get home’. Hiernaast liep ik stage bij het Noord Nederlands Toneel / Club Guy&Roni en maakte ik deel uit van de Poetic Disasters Club. De Poetic Disasters Club X bestond dit jaar uit zes dansers en twee actrices, van wie ik er één was. Wij hebben samen met Mateusz Staniak (regie) en Adam Peterson (choreografie) de voorstelling Horizon gemaakt. Met Cecilia Moisio (regie & choreografie) maakten we de voorstelling V, die ook op Theaterfestival de Parade gaat touren deze zomer. Ook repeteerde ik bij NNT mee als understudy bij de voorstelling Witchhunt, onder regie van Eline Arbo.
Als speler ben ik door mijn stageperiode bij het NNT/Club Guy&Roni geïntrigeerd geraakt door het interdisciplinair werken. Zelf heb ik er ook veel gedanst en mij fysiek en muzikaal ontwikkeld en deze dansante ervaringen neem ik heel graag mee in komende projecten.
Naast de Acteursopleiding volgde ik het maaktraject van de HKU Theater in samenwerking met Theater Kikker en Het Huis Utrecht. Tijdens het maaktraject ben ik erachter gekomen dat ik graag beeldend, poëtisch teksttheater maak dat begint vanuit een hyper persoonlijk verhaal. Ik schrijf zelf vurige teksten en creëer daar theatraal schurende beelden bij, waarbij fictie en realiteit rakelings langs elkaar scheren. Als speler probeer ik iedere keer weer de balans tussen humor en tragiek te zoeken, maar ook tijdens het maken van theater probeer ik deze balans en die tussen ratio en emotie, tussen orde en chaos te zoeken.
Ambities
In de komende vijf jaar tijd zou ik wensen dat ik in mooie, belangrijke voorstellingen en voor de camera speel, met inspirerende makers. Ik hoop dat ik in het theater interdisciplinair kan werken, omdat ik dat heel inspirerend vind. Ik wens dat de verhalen die ik speel ook gezien kunnen worden door mensen die hier in eerste instantie niet mee in aanraking komen.
Daarnaast wil ik zelf voorstellingen maken waarin femininiteit gevierd wordt en waarin ik met mijn fragmentarische, poëtische teksten, ogenschijnlijk chaotische scènes creëer, maar deze uiteindelijk samen betekenisvol blijken te zijn. In mijn voorstellingen wil ik graag feminiene, humoristische personages spelen die nog niet bestaan en hun eigen definitie doorbreken. Dit zou wat mij betreft bijdragen aan het vertellen gendergelijkwaardige verhalen.
Geleerd tijdens de studie
Tijdens de Acteursopleiding leerde ik duizendmiljoen dingen over mezelf en over de wereld waarin ik leef. De Acteursopleiding was een soort mini universum waarin ik in hele gecomprimeerde tijd mijn eigen rauwheid, maar ook liefde voor mijn medemens heb ervaren. Ik heb geleerd kwetsbaar en open op de vloer durven te staan, me te laten leiden door het moment en tegelijkertijd inhoudelijk te zijn. Ik heb geleerd eigen fantasieën te durven definiëren en delen. Als speler ben ik veel bezig geweest met de vraag 'hoe mens te zijn in deze tijd en op deze plek?' en ik heb geleerd de banaliteit van de mens te omarmen en het te zien als iets waardevols. Het mooiste dat ik heb ervaren op de toneelschool zijn de momenten dat samenwerkingen ineens begonnen te vliegen en het vuur dat ik heb gevoeld als ik mag spelen.
