Melancholische hoop

Vanuit een fascinatie voor analoge fotografie stap ik in mijn maakproces buiten de vier muren van een atelier. Ik ga onbewust terug naar fysieke plekken uit mijn leven. Door de letterlijke ruimte die ik voor mijzelf creëer tijdens deze fotografische wandelingen, en daarbij de therapeutische handelingen die ik uitvoer met mijn camera, is er een ritueel ontstaan waarin ik gebeurtenissen uit mijn leven kan verwerken.

Ik hoop in mijn eindexamenwerk de toeschouwer mee te kunnen nemen in de weemoedigheid die ik ervaar tijdens deze wandelingen door het gevoel van terug blikken op te roepen. Dit weemoedige, melancholische gevoel hoop ik te versterken door de fotografische collages te plaatsen in kille robotisch 3D geprinte lichtbakken. Tegelijkertijd probeer ik met het gebruik van licht een gevoel van hoop, een lichtpunt aan het einde van de tunnel, te creëren.

Artist statement

In de natuur ervaar ik een sterke helende kracht. Tijdens fotografische wandelingen aan zee gebruik ik mijn persoonlijke intuïtie en ontstaan er beelden waarin gevoelens van nostalgie en melancholie centraal staan. De ruimte die hierbij ontstaat, kan een ruimte zijn van hoop en heling.

In mijn beeldend werk streef ik ernaar mijn authentieke zelf te laten zien en bij de toeschouwers een gevoel van herkenning op te roepen. Een herinnering aan een gebeurtenis. Een gevoel.

Mijn fascinatie voor fotografie, de natuur en de helende werking daarvan heb ik weten door te trekken in mijn rol als kunsteducator. In het door mij ontworpen werkboek ‘In stilte verwerken, waar beelden spreken’ draag ik mijn werkwijze over aan volwassenen die worstelen met onverwerkte gebeurtenissen. Op deze manier kunnen zij hun verwerkingsproces, net als ik, op een alternatieve en beeldende manier benaderen.

Ambities

Met de nieuwe kennis die ik het afgelopen jaar heb opgedaan in de rol van educatief ontwerper hoop ik over vijf jaar een goede basis aan ervaring te hebben opgebouwd in de buitenschoolse kunsteducatie, het liefst in de wereld van de museumeducatie.

Met deze basis ga ik er vanuit stevig genoeg in mijn eigen schoenen te staan om zelfstandig, vanuit mijn eigen maakpraktijk, educatieve producten te ontwikkelen en deze over te dragen aan een brede doelgroep (zowel kinderen als volwassenen). Ik zie dit voor mij in bijvoorbeeld een workshopvorm, maar ook het werkboek dat ik heb ontwikkeld in mijn eindonderzoek zou hiervoor een uitgangspunt kunnen zijn. In een ideale wereld kan ik mijn aandacht verdelen over het voortzetten van mijn rol als kunstenaar, door werken te blijven ontwikkelen vanuit een eigen atelier, en mijn rol als educator.

Geleerd tijdens de studie

De afgelopen vier jaar heb ik ontzettend veel geleerd. Ieder jaar kwamen er nieuwe leermomenten bij, maar kon ik ook verder borduren op inzichten van het jaar daarvoor. Eén van de belangrijkste leermomenten was voor mij het besef dat ik er mag zijn. Dat ik mijn plek mag innemen en trots mag zijn op wat ik doe. De persoonlijke processen in mijn makerschap, maar ook de begeleiding van de docenten heeft ertoe geleid dat ik dit besef heb mogen ervaren en heb weten vast te houden, zelfs op de momenten dat de twijfels mij overnamen.

Een ander inzicht wat ik in mijn studie heb gekregen is hoeveel mijn makerschap voor mij betekent. Mijn werkwijze is voor mij een vorm van beeldende therapie geworden, waarin het verwerken van gebeurtenissen uit mijn leven een grote rol is gaan spelen. Buiten het feit dat maken een afleiding is, biedt het mij vanuit mijn intuïtie inzichten en laat het mij zien waar bepaalde gevoelens in mij vandaan komen. Vanwege de vrijheid gedurende de opleiding heb ik de ruimte gekregen deze fascinatie te mogen verkennen en dit voor mijzelf helder in kaart te brengen tot een punt waarop ik het ook overdraagbaar heb kunnen maken naar anderen buiten mijzelf om.