ENG
During nighttime strolls around the city, Beate Bos takes photographs with her cellphone and prints them in large formats. Harsh flashes, surprising protagonists in the form of left behind beer bottles and fragments of texts are captured. Not people themselves, but what they leave behind is central in the images. They tell the story of someone who was there and left behind a message, intentionally or not. Garbage, stickers, graffiti tags or a faded poster tell their own tales and become the new protagonists of the night.
Bos never edits the photographs, but stays true to the raw quality of the snapshot, which corresponds with the rawness and directness of the city at night. As a film editor, Bos prints the photographs and assembles them to create a new image. Moments of happy coincidences and surprising combinations are what she is looking for, in which she acknowledges and uses the power already imbedded in the individual photograph. Existing images create new stories in combination with others, leaving it up to the public to give words to these narratives.
Artist statement
Mijn werk ontstaat nagenoeg spontaan in het stedelijk landschap om ons allen heen, dit landschap bewandel ik en leg ik vast door middel van snelle ingezoomde snapshots. Hierin leg ik dingen vast waar de meeste mensen aan voorbij zullen lopen. De beelden die ik maak zijn vaak ’s nachts en tonen een residu van menselijke aanwezigheid. Het zegt altijd, hier is iemand geweest, soms met of soms juist bewust zonder bedoelde boodschap. Vuilnis of gespoten tags, stickers of achtergelaten flesjes bier. Waar ik geen mensen fotografeer is de mens qua gevoel toch altijd aanwezig. De foto’s roepen vaak een gevoel van verlating, verval en nostalgie op. Ik maak tijdens vele wandelingen door steden, honderden van dit soort foto’s. Ik verzamel deze beelden om later in de studio te gebruiken als stukjes van een verhaal.
Als een filmeditor werk ik vervolgens met mijn foto’s de beelden uit in grotere constellaties en combinaties. In dit proces zoek ik naar momenten van gelukkig toeval maar ben me hierbij bewust van de kracht van het beeld. Zoals de Russische cinematograaf Lev Kulechov aan het begin van de 20e eeuw ontdekte, kan een combinatie van beelden een nieuwe rol gaan spelen in het hoofd van de toeschouwer. Met ditzelfde principe, maar dan in fotografie, combineer ik beelden die samen een nieuw verhaal vertellen. Het is dit proces dat mijn werk maakt wat het is en ruimte schept voor vertellingen die nog niet eerder bestonden. Ik gebruik de restanten van wat anderen achter laten als bouwstenen.
De combinaties van deze foto’s druk ik vervolgens (vaak) groot af, waardoor de kijker als het ware meegezogen wordt in het werk. Het worden opnieuw landschappen, nieuwe uitingen van stille aanwezigheid, verlatenheid of unheimische settings die in werkelijkheid niet bestaan en vaak juist de kleine gebaren en objecten daarmee monumentaal maken. Welk verhaal precies verteld wordt, blijft in het hoofd van de toeschouwer spoken.
Ambities
Ik zou mij de komende jaren graag willen focussen op residenties, exposities en het beleven van avonturen met mijn kunst in het buitenland. Op het moment ben ik aan het kijken naar nieuwe avonturen in New York en Tokio.
Geleerd tijdens de studie
Ik denk dat een studie aan de kunstacademie voornamelijk bestaat uit een gigantisch stuk persoonlijke ontwikkeling, die je of je dat nou wil of niet op je eigen tempo doormaakt. ik denk dat die zelf ontwikkeling eigenlijk het gene is waar ik uiteindelijk het meeste van heb geleerd.
