In De Paplepel besluiten twee personages – na enkele jaren om elkaar heen te hebben gedraaid, samen te gaan wonen. Een goede relatie lijkt (on)mogelijk. Tussen de muren van hun nieuwe huis, horen ze de stemmen die hen hebben opgevoed. De stemmen vormen een koor van tantes en een koor van ooms. De clubmuziek clasht met de klassieke koren. Verlies je jezelf of bevrijd je jezelf? De Paplepel is een ritmisch drama over de invloed van familie op je intieme relaties.

Artist statement

Fien de Smet (1997) is kunstenaar, (toneel)schrijver, performer en dichter. In haar werk staat de macht die taal heeft over de mens centraal en zoekt ze naar de momenten waarop we zwijgen en wegkijken. Haar teksten zijn ritmisch, ongepolijst en gaan over liefde, interculturaliteit en generationele overdracht. Ze zoekt in haar fictie naar de waarheid en de waarheid mag je niet sugarcoaten.
Ze liep stage bij Naomi Velissariou & Theater Utrecht tijdens het maken van Permanent Destruction's Pain Against Fear, waarvoor Velissariou de Theo d'Or won.

Ambities

Over vijf jaar leef ik maanden zonder telefoon leven als Kendrick, zonder dat het me professioneel schaadt en wordt mijn genialiteit aangezien als gekte als bij Kanye. Some people graduate, but be still stupid.

Geleerd tijdens de studie

Dat je de tafel moet verlaten, als liefde niet langer wordt gediend.