'Bonded' is een ontwerp voor een individuele ervaringsinstallatie en bestaat uit een dansfilm, een installatie en dat wat er in de installatie wordt ervaren door de bezoeker.

Onze innerlijke belevingswereld met alle emoties, gevoelens en gemoedstoestanden die hierbij komen kijken is een abstracte wereld. Met deze ervaringsinstallatie probeer ik een stukje van deze wereld tastbaarder te maken en vorm te geven in ruimte, object, materiaal, kostuum, beweging en muziek.

Artist statement

Mijn werk ligt op het gebied van scenografie, kostuum, installaties en beeldende kunst.
Ik ben gefascineerd door de gemoedstoestanden van de mens: Iedereen is zich continue aan het verhouden tot diens eigen staat van zijn maar ook tot die van de ander.
Deze staat van zijn vertaal ik vaak door middel van één gekozen materiaal dat ik helemaal uitpluis en onderzoek om het gevoel, de gemoedstoestand tastbaar te maken. Hierin gebruik ik vaak natuurlijke en organische materialen zoals bijvoorbeeld wol, zand, riet en natuur latex.
Een vraag die ik me daarbij steeds stel is: "Hoe verhouden lichaam en geest zich tot een ruimte, een kostuum, een object of een ander lichaam, een andere geest?”

In mijn werk hebben de objecten en de ruimte vaak van zichzelf al een performatieve waarde zonder dat er een performer aan te pas hoeft te komen. Als publiek wil je je verhouden tot de vormgegeven ruimte en de aanwezige objecten. Het nodigt uit om zelf rond te dwalen, de objecten aan te raken of je onder te laten dompelen in video en hierbij een persoonlijke ervaring te ontwikkelen.

Samenwerken met verschillende kunstdisciplines vind ik verrijkend en geeft mij veel energie. Daarnaast werk ik ook graag individueel aan autonome projecten.

Ambities

Over vijf jaar hoop ik mooie, inspirerende projecten gedaan te hebben in theater en film. Daarnaast hoop ik mijn autonome makerschap verder te hebben ontwikkeld en dat er nog heel veel moois in het verschiet ligt!

Geleerd tijdens de studie

Wat ik onder andere heb geleerd tijdens mijn studie is dingen in perspectief zetten en dat je soms beter een stapje terug kan doen dan altijd de volle 100% inzetten. Vaak komt dit jezelf en je projecten ten goede. Daarnaast heb ik veel geleerd van mijn studiegenoten, niet alleen van theatervormgeving maar ook van de andere richtingen.

'I want to sit on it like I want to sit on a cloud but I can’t, can’t I?'

'I want to sit on it like I want to sit on a cloud but I can’t, can’t I?' is een onderzoek naar hoe materiaal wel of niet kan verleiden om op een stoel te gaan zitten.
Het frame van de stoel die ik heb ontworpen en gemaakt heeft twee tussenstukken die losgedraaid kunnen worden waardoor er gemakkelijk steeds een andere zitting in gehangen kan worden. Door dit principe kwam ik op het idee om verschillende zittingen te maken van steeds weer een ander materiaal.
Telkens als ik een zitting in het frame had hangen kreeg ik de vragen:

"Mag ik er op zitten?"
//
"Kan ik er op zitten?"

Dit prikkelde mij. Wat maakt het dat je denkt wel of niet op een stoel te kunnen zitten of ook al denk je te weten dat een materiaal niet geschikt is voor gewicht, wat maakt het dat je er wel op zou willen zitten? En hoe kan ik spelen met de verwachting hiervan?